Abdullah’ı geçen hafta sonu bizim mahallede çöpleri karıştırırken gördüm yine. Arada bir denkleşiyoruz. Burada arada bir kendisinden söz ediyorum siz de aşinasınızdır. Onun gibi daha bir çokları da var ama Abdullah bi başka..
Sohbet ettik biraz.
Kulağından kablosu kirlenmiş kulaklığı çıkardı,
kendinden büyük geri dönüşüm arabasını da bi kenara park etti.
Her şey yolunda işareti yaptı, hala çok iyi Türkçe bilmiyor.
- Neden hala konuşamıyorsun ? senle tanışalı 2 yıl oldu nerdeyse, diye sordum.
- Abi benle kimse konuşmuyor ki ! dedi.
En büyük zevki çok eski bir empeüç pileyırıyla empeüç şarkı dinlemek. Kendinden büyük arabayı çekerken.
Bu hafta ona bir tane telefon aldım. cigabaytı migabaytı filan baya yüksek.
Gözleri ışıl ışıldı görünce ama almadı önce,
cebinden bozuklukları çıkardı,
başka param yok dercesine..
Gülümsedim,
Ah be Abdullah !
Ben napayım senin paranı,
Cenneti böyle ucuza kapatıyorum, Sen, Benim gibi birinin karşısına çıkmış büyük bir mağfiret vesilesisin be Koçum.
Neyse ki böyle uyduruk hikayeler yazmaya bayılıyorum,
İyi ki Siz Dostlarım varsınız da bu hikayeler sayenizde gerçek oluyor…
* Kaynak belirtmek suretiyle alıntı yapılabilir.
* Yazarın düşüncesi, sitenin genel düşüncesinden farklı olabilir (Düşünce farklılığı zenginliğimizdir).
* Yazının tüm sorumluluğu yazarın şahsına aittir.
