1964 yılında New York şehrinde bir akşam üstü Kity Genovese isimli bir kadın, çok da ıssız olmayan bir cadde üzerinde cinayete kurban gider.
Bu olayda ilginç olan şudur.
Kadına saldıran şahıs dakikalarca kadına tecavüz etmeye çalışır, başaramayınca da darp eder ve öldürmeye çalışır. Kadını yaralı halde bırakır. Bir süre sonra tekrar gelir ve kadını öldürür. Bu acı korkunç süre bir saattir ve bir saat boyunca zavallı kadın çığlıklar atar yardım ister.
Polis olay yerine gelir ancak resmi ihbar olaydan tam bir saat sonra yapıldığından geç gelmiştir, çevreyi inceler.
Kadının öldürüldüğü bölgede olayı kimsenin duymaması imkansızdır. Çevre evleri incelediklerinde olayı 37 mahalle sakininin gördüğünü hatta bir kısmının sonuna kadar pencereden izlediğini ancak hiç biri ne olaya müdahale etmiş ne de polis çağırmıştır.
Bu olay sonrası bir polis şefi gazeteci arkadaşı ile konuşurken durumu anlatır. Gazetecinin ilgisini çeker ve bunu haber yapar. Haber sonrası Amerika’da büyük infial olur. Psikologlar, psikiyatrisler, sosyologlar incelemeye başladığında şu durum ortaya çıkar.
Olaya tanık kişilerin hepsi bir başkası mutlaka polise haber verir veya müdahale eder diye duyarsız kalmıştır. Kadın bu nedenle kalabalığın ortasında öldürülmüştür. Bu sosyal davranışa katledilen kadının adı ile Kity Genovese sendromu adı verilir.
Sosyal Psikolojide bu ve benzeri durumlara Kity Genovese sendromu deniliyor, yaşananlara duyarsızlıktan çok başkasına yükleme, bekleme, sosyal kaytarmalara…
Birisi çözer,
Birisi yardımcı olur, işimize bakalım,
Biri mutlaka görmüştür,
Biri mutlaka dilekçe verir,
Düşünceleri ile sorun, problem ve sıkıntıları başkasına atmak.
Sonuç mu?
Etkisiz, güçsüz, zayıf, hatta sıfır tepkiye neden olur.
Toplumsal refleks azalır ve zorba istediğini yapar!
Nitekim tıpkı sokaklarımızda yaşanılan şiddet vakaları gibi…
* Kaynak belirtmek suretiyle alıntı yapılabilir.
* Yazarın düşüncesi, sitenin genel düşüncesinden farklı olabilir (Düşünce farklılığı zenginliğimizdir).
* Yazının tüm sorumluluğu yazarın şahsına aittir.
