Senin gelişini bilge insanlara benzetiyorum SON bahar…
Nasıl da o güzide dallarında düşmeye hazır yaprakların…
Düşürmeye kıyamadığın
Yok olmaya…
Ayaklar altında çiğnenmeye…
Nasılda ihtişamlı görünüyorsun, nasıl da asil…
Kim bilir kaç bahar, kaç yaz geçirdin de; öldün öldün dirildin…?
Sana dokunmaya cesaretim bile yook..
Bir dokunsam bin hışırtı işiteceğim pıtır pıtır…
Girdiğin her yeri süslüyorsun..
Sana bakmaya doyamıyor insan.
Bir başımı çevirsem kim bilir kaçınız ineceksiniz dallardan yere…
Oysa çook direniyorsun, bir düşüşün senin sonun olur biliyorsun…
Ey güz…
O dolgun, kızarmış yapraklarını kollarından bir süz…
Sen çalışamasan da artık göz dolduruyorsun..
Lâkin…
Gönül solduruyorsun…
Direnme…
Israr etme…
Sen ölmesen, nasıl doğacak gelecek nesillerin..?
Kıyametin neden bu kadar canını yakıyor?
Oysa sen istemesen de, ne baharlar akıyor…
Öl ki, gelsin yeni baharlar..
Öl ki, tazecik körpe yapraklar fışkırsın yuvalarından.
Öl ki kıymetin özleme dönsün yokluğunla
Öl ki meyveye dursun genç taze neslin…
Ey güz…
O kıpkızıl saçlarını kollarından bir süz…
İclalgül Gölgeli
* Kaynak belirtmek suretiyle alıntı yapılabilir.
* Yazarın düşüncesi, sitenin genel düşüncesinden farklı olabilir (Düşünce farklılığı zenginliğimizdir).
* Yazının tüm sorumluluğu yazarın şahsına aittir.
Çok güzel kalemine sağlık ablam