Bu yıl da bayramı geçirdik..
Aslıda geçirdik mi, atlattık mı, yaşadık mı?!
BAYRAM ne demek?
Kaç kişi ya da hangimiz bunun anlamını biliyoruz?
Onu da bilmiyorum.
Sözlükte BAYRAM’ın anlamı: Dini veya milli açıdan özel, önemli olan ve topluca kutlanan gün.
“Ama ben sizlere tarihi veya Kur’an yolculuğunda bir bayramı anlatmayacağım… Onu hocalarımız zaten çok güzel anlatıyor. Şuan ki yaşadığımız bayramı bir kısaca değerlendirelim…” deyip; 3-3.5 katlı ahşap-kerpiçten duvarları ve kireçten badanası olan mavi çivitli evimizin duvarlarını kireçler; kendi imkanlarımızla eve bir çeki düzen verir; artık eskidim demeye utanan kilimlerimizi bir güzel yıkar, temizler; bayrama misafirlerimize neler ikram edeceğimizin (edebilecek miyizin) planlarını yaparız…
Annemin o imkansızlıklar içerisinde, nasıl heyecan ve telaşla bayram yemek listesi ortaya koyuşlarını hala anlamakta zorluk çekiyorum.
Basmadan dikilen karpuz kıllu, mavi çiçekli elbiselerimizi yatağımızın başına koyar, onunla muhabbetli bir gecenin sabahını zor bulurduk; ellerimize yaktığımız kınanın gece rüyalarımızda nasıl tuttuğunu görür, gün ağarmadan yataklarımızdan fırlar her birimiz ayrı çeşmelerin başında ellerimizi yıkamaya koşardık…
Sabah namazı(namazı kılsak ta kılmasak ta) hepimiz ayaktayız. Ve erkekler namaza gider. Biz evdeki kadın ve çocuklar, erkekler namazdan gelesiye, yine ev yukarıdan aşağıya süpürülür, yıkanır, temizlenir ve mutfak hazırlığına başlanır.
Biz soframızda bir kişi olmadan sofraya oturduğumuzu zor hatırlarım.
Babam; balkonun kenarına koyduğumuz masasına oturur (Hasan, Ali, Muhammed) kim geçerse onlara seslenir ve mutlaka bir şeyler ikram eder…
Çocukluk hayallerimin sokaklarında dolaşırken, kendimi şimdiki sokaklara zor alıyorum. Hatta alamıyorum ya da almak istemiyorum…
Bizler yokluk ve imkansızlık içerisinde birçok şey ikram etmeyi başarırken; şimdilerde bir sürü imkanlar içerisinde imkansızlık yaşamayı bir türlü hazmedemiyorum.
Artık kimseye verecek bir tas çorbamız, bir güler yüzümüz, kimseyi ağırlayacak tahammülümüz yok.
Herkes; acaba misafirleri nasıl atlatabilirimin hesabı içerisinde.
Kimse kimseyi arama ızdırabı çekmiyor.
Gerçekten; eşim-dostum iyi midir? Kardeşlerim ne haldedir, Emmim dayım nasıllar? Kimsenin umrunda değil…
Vefayı çoktan rafa kaldırdılar bile. Raflar da tedavülden kalktığına göre, raflarla birlikte vefayı da kaybettik.
Pandemi hadisesi de bizim duygularımızı toparlayan bir mimar oldu. Bahanemiz de çok güzel! Nur topu gibi covid den bebelerimiz var. Dışarılarda, keyfi olduğu yerde fink atan bizler; bir birimizi aramada-görüşmede “pandemi var” mutluluğunu yaşıyoruz.
Yakınlarımızı 300-500 metre ötede annelerimizin evlerine yakınken, telefonla bayramlarını kutlar olduk. Otobüse binmek-alışverişe gitmek-evinde keyfine göre bayram geçirmek kalabalıkla pandemiye sebep olmazken, 3-5 yüz metre ötede emmini-teyzeni telefonla aramak… ya da aramamak…
Biz hangi bayramı yaşıyoruz, söyler misiniz?
-Kur’an-ın bizden istediği, layıkıyla kurban kesmenin ve o kurbandan ihtiyaçlıların faydalanmasını mı?
-Bayramda fakir – fukara – yetimi görüp gözetmek; onlarla birlikte gönül beraberliği yapıp, imkanlarından istifade ettirmek mi?
-Büyüklerimizi arayıp sormak; gerçekten mahsun yüreklerine derman olmak mı?
-Çocukların seviyesine inip, başkalarının çocukları da olsa, onların gözlerinin içerisine bakıp-ellerinden tutarak, yüreklerine dokuna bilmek-gönüllerine inmek mi?
-Yoksa, pardon; her bayram kimseyi evine almamak ve keyfini bozmamak için sürekli bir yerlere kaçmak mı?
Biz hangi bayramı yapıyoruz söyler misiniz?
Kur’an-ın ruhuna uygun olarak, Rabbin’e yaklaştırıyorsa kurbanın ve ruhun gerçekten o birlikteliği hissediyorsa bayramın mübarek olsun.
Kurbanı kesmenin et yemek ve et bayramı olmadığını kavradıysa yüreğin, bayram yüreğine kutlu olsun.
Elinin ulaştığı, gözünün gördüğü ve sorumlu olduğunu hissettiğin kişilere vicdanınla dokunduysan yüreklerine vicdanının bayramını tebrik ederim.
“Çook bayramlar gör”dediyse bizden büyükler, çok bayramlar gör…
Sayfalarımız arasında kalmadıysa ya da telefonumuzun rehberinin arasında kaybolmadıysa isimler; yürek sayfan hep açık kalsın ve bayramı mübarek olsun…
Biz hangi bayramı yaşıyoruz?
-Sadece kendimizin haklı olduğu bir ruhla
-Sadece kendi keyfimiz
-Sadece kendi rahatımız
-Kimse cebimize dokunmasın
-Hediyeleşmek mi, o da ne?
-Kimseyi evimde-sokağımda-telefonumda görmeyeyim
Pardon; ben pek anlayamıyorum…
Sizce BAYRAM’ın tarifini tekrar yapmamız gerekmiyor mu?!
Ya da tedavülden kaldırdığımız gibi “VEFA”yı, bunu da kaldıralım.
Nasıl olsa DELİYE HER GÜN BAYRAM…
BAYRAMSA BAYRAMIN MÜBAREK OLA…
Vesselam
İclalgül Gölgeli
– Yaşam Koçu –
* Kaynak belirtmek suretiyle alıntı yapılabilir.
* Yazarın düşüncesi, sitenin genel düşüncesinden farklı olabilir (Düşünce farklılığı zenginliğimizdir).
* Yazının tüm sorumluluğu yazarın şahsına aittir.
Tamda gunumuzun bayrami herseye hazir bahanemizde var cok guzel bir yazi 👏👏
Ne güzel bizi anlatmışsınız acı ve gerçek 😉
Evet çok güzel anlatmış siniz misafir almak misafirliğe gitmemek için cok güzel bir covid bahanesi oldu covid biterse ne olacak rahatlığa çok alıştı herkes telefonla bayramlaşmak dururken nasıl ziyaret ler yapılıp misafir agirlanacak 🤥
Allah razı olsun harika bir yere deyindin abla bayramı bayram yapan eti kanı deyil bizim sorumlulukla hareket edip insanları ağırlayan sohbet eden sevgi gösteren yoksa salih amel işleyen takva sahibi davranmaktır bu yoldayız elhamdülillh