İnsan Yetiştirmek

Bir kitap, eser; senin bu dünyada bir zaman diliminde geçtiğin belli olsun…

Bir insanın yüreğine dokunmak, sazın bam teline dokunur gibi…
ve dinlemek o sesin tınısını çook iyi dinlemek… Gözlerinle dinlemek, kulaklarınla, bedeninle dinlemek…

Ruhunla dinlemek…

Ve biriktirmek avuçlarının içerisinde çook avuçlar…

Eller tutmak…
Nasırlı, ojeli, yumuşak, sert, çirkin, güzel, güçlü, zayıf tüm ellere aynı mesafede uzanmak…

Bir kitabın sayfalarını okur gibi okurken; hızla kalkıverdi yatağından, sanki kurulmuş bir saat gibi….. Ve saat 05.38… her günkü saati… “Ne tuhaf” dedi, kendi kendine; her gün aynı saat… Nasıl bir güçtü ki yatağından fırlatan, aynı saat diliminde güne merhaba dedirten…

“Devler gibi eserler bırakmak için karıncalar gibi çalışmak gerekir” dedi. Eser bırakmanın temelinde KALICI OLMA vardır. İnsan, sonsuz ve sınırsız varlık değildir. Ama insanın ebediyete taşan yönü bıraktığı eser…

İnsan yetiştirmek; bina, kitap, eser, her hangi bir şey üretmek; senin bu dünyada bir zaman diliminde geçtiğin belli oldu. İz bıraktın…

Çevrene bir çok güzellikte etkili oldun.
İz bırakmayı ilk etapta kişi söylemiyor.
DERİNDE Kİ İNANÇ…
İÇİMİZDE Kİ DENGE…
İki uçtan uzaklaşmış; kendini görmeğe ve tanımağa başlamış bir iç potansiyeli DENGE…

“Kimseyi düzeltmeye çalışmayın” dedi, kendi kendine. Kendimizi düzeltirsek, zaten her şey düzelir.

Siz, bireysel, o içinizde ki dengeyi sağladığınızda; bir bütün olduğunda, o başka bütünleri etkiler etkiler etkiler…

İçeriyi düzelttiğimiz zaman; dışarı buradan etkilenir, etkileniyor…

İlk etapta bir dengesizlik oluşturuyor. İlk etapta bir dengesizlik oluşmadan, yeni bir denge oluşmanın mümkünatı yok.

EĞER YENİ BİR DENGE İSTİYORSANIZ, DENGESİZLİĞİ GÖZE ALIN!!
Yani bir geçiş dönemi, ala-bora olma hali.
Alt-üst olacaksın…..
Tabanda yürüyorken tavanda yürüyormuş gibi olacak…
Ormanda yürürken nefessiz kalacaksın…
Bir bedel ödeme hali.
Hayatta her şey dengedir…
SU AKAR YATAĞINI BULUR…
bu dengeyi bozan durumlarla karşılaştığımızda,
o zaman iç dengemizi kontrol edeceğiz.

Fiziksel olarak, iletişimimizle alakalı aracımıza gelen bir zarar; bizim iletişimle ilgili bir alanda kırıklığımızın-kırgınlığımızın-kırılganlığımızın-bir boşluğumuzun bize bir işaretidir. Onunla o boşluk dengelenir. Onu kendi içimizde dengelediğimiz zaman, her hangi bir fiziksel alana ihtiyaç kalmaz.

Karşılığında herhangi bir şey bekleyerek seviyorsanız, o sevgi Allah için sevme olmaz. O sevgide koşul, o sevgide şart, o sevgide başka bir durum olduğunda; o saf, öyle anne sevgisi gibi sevgi olmaz… Belli koşullara bağlı sevgi.

Koşulsuz sevgi, o kişinin davranışlarının temelinde ki o niyetlerinden biridir. Allah sevgisi, üst pencerede. Koşulsuz sevgi, diğer sevdiklerini Allah için sevmek… Bir çiçeği, böceği, köpeği, insanı… Bu sevginin kaynağı aşkın bir sevgi olmazsa, bir süre sonra putlaşır. Putlar da bedel ister, kurban ister, kendine göre kulluk ister. İşte orda başka ilahlar, başka otoriteler ortaya çıkar. En üste Allah’ı koyduğumuzda, o zaman o dengeyi sağlarsınız. Ayrıldığın ya da öldüğün zaman, orada kalıcı bir şey bırakman, kalıcı eser bırakman… DEVLER GİBİ ESER VERMEK İÇİN KARINCALAR GİBİ ÇALIŞMAN LAZIM…

Vesselam..
29.12.2020

İclalgül Gölgeli
Danışman-Yaşam Koçu

Tepkinizi İfade Edin

Paylaş Tweet