Gördüğünüz bu görüntü, 21.yüzyılın modern dünyasında madden gelişmiş sayılan insanlığın yalnızca rakamdan ibaret gördüğü bedenlerin fotoğrafı…
Amerika’da ırkçılığın temelleri kıtanın keşfedildiği tarihlere dayanır. Bölgenin sakinleri olan Kızılderililer için acı ve kan dolu günler Amerikalıların kıtaya yerleşmesiyle beraber başladı. Daha sonraları sömürülen ve köleleştirilen Afrikalıların akıbeti de Kızılderililerden farklı olmadı.
O günden bu güne sadece Amerikada 12 buçuk milyon Afrikalı köleleştirildi. Kölelik 1865’te kaldırıldı ama o zihniyet bugün bile beyinlerden kaldırılamadı.
Siyahiler beyazlar gibi oy kullanamadı.
Toplu taşımada beyazlar ile aynı yerlere oturamadı.
Aynı okullarda okuyamadı hatta aynı yerde bile yaşayamadı.
Bu hastalıklı düşünce, küçük siyahi çocuklar demir kafesler içinde sergilenirken gayet eğlenceliydi. Ten renklerinin onlara bahşettiği üstünlüğü kutlamışlardı. Kendilerini insanlığın efendisi olarak görenler insanlara rengine göre özgürlük dağıttılar. Yetmedi, çocuklara hayvan muamelesi yapacak kadar da alçaldılar.
Bu vahşi ideoloji en son 2020’nin bir Mayıs ayında kendini gösterdi. Kendini medeni sayan, insanlığa tepeden bakan kibir abideleri, ten renginin üstünlük sebebi olmadığını anlayamadı. Bir insanı insan yapan onun teninin beyaz veya siyah olması değildir, bir insanı insan yapan onun karakteri, kişiliğidir. Bunu anlayamadılar ki “Nefes alamıyorum, boğuluyorum” çığlıklarının altında hiçbir gerekçe gösteremeden bir insanın canına acımasızca kıydılar. Bu vahşetten rahatsız olmadıkları da ortadaydı, adeta keyif almışlardı.
Bir insan, gırtlak borusuna uygulanan baskıdan dolayı nefes alamayıp ölebilir, bu biyolojik olarak mümkündür. Ama haklar ve fikirler, onun mensubu insanlar öldü diye ölmezler. Yaşam hakkı da insanlar ölse bile her daim yaşayacak hakların başında gelir.
Irkçılık hastalığına kapılanlar, ayaklar altına aldıkları insanların hakları karşısında elbet ezileceklerdir.
Müslüm Zunluoğlu
* Kaynak belirtmek suretiyle alıntı yapılabilir.
* Yazarın düşüncesi, sitenin genel düşüncesinden farklı olabilir (Düşünce farklılığı zenginliğimizdir).
* Yazının tüm sorumluluğu yazarın şahsına aittir.
