Doğum Günü

Doğum günüm yaklaşıyor, bu sene erken başladı kutlamalar, iki gündür arkadaşlarımın hediyeleri geliyor, güzel mesajları ile… “Nedir seni bu kadar mutlu eden?” diye sordum kendime. Hediyeler mi, hatırlanmak mı, sevildiğini hissetmek mi? En başta hatırlanmak ve sevildiğimi hissetmek geliyor, hediyeler de, bonus 

Çocukluğumdan beri severim doğum günlerini, ailemde sağ olsunlar kutladılar, arkadaşlar ile kutlamamıza destek verdiler. Az büyüdüğüm de kendim de pasta börek yapardım, bir yaş pasta bir salata, gelen arkadaşlar ile ortam tamamlanırdı. O dönemin en güzel hediyesi kitaptı. Hâlâ o dönemde gelen hikaye ve romanlarım durur. Annem gazoz meyve suyu ikram ederdi arkadaşlarıma, şimdiki çocuklar için önemsiz olan gazoz, meyve suyu o dönem çocukları için hazine gibiydi. Büyüdüm, hamd olsun ki, hep kutlayanlarım oldu, doğum günlerimi. Çocuklukta, gençlikte ve orta yaşta doğum günlerinin anlamı değişiyor, değişmeyen tek şey, her kutlamada hissettiğiniz, hatırlanmanın verdiği mutluluk ve sevgi. Bu yaşında daha mı kutlama diyenler oluyor, hatırlanmanın, sevilmenin, yaşı olur mu? Olmamalı. Kendi adıma kutlamayı da , kutlanılmasını da seviyorum, ömrüm var ise yaşlı bir nine olarak torunlarımı ile de kutlamak istiyorum 

9 Şubat, 51’e merhaba diyeceğim, var ise ömrüm. Daha dün gibi 50 yaş üstüne yazdığım yazı. 50 yaş çarpmıştı beni, daha sindiremeden 51 geldi. Anlaşılan o ki, çocuklukta gençlikte aheste geçen yaş, orta yaşlar ile birlikte koştura koştura gidiyor. Ve anlıyorsunuz öncesinde yaşlıların size söylediği, gönül kocamıyor lafını. Beden kocuyor ama gönül kocamıyor. İçinizde ki çocuk, hâlâ şarkılar söylüyor hayata dair. Geçmişimiz, bugünümüz, meçhul günümüz hayr olsun. Gel bakalım yeni yaşım, kollarımı açmış bekliyorum.

Yeşim Mızrak Gemici

Tepkinizi İfade Edin

Paylaş Tweet