Neden bu kadar öfkeliyiz?

Okuduğumda içimi duygularımı ve hatta evet burda bende aynısını yaşadığım dediğim bazı örnekler var malesef insanın başına herşeyi yaşıyor ve buna anlam veremiyorum ama biraz düşündüğümde her insan çocukluğundan büyüyene kadar tıranvaları vardır birde herkes aynı ben bunu yaşadım karşımdaki nasıl bir tranvaları var düşünüyorum karşıdan dinleyince benimki hiç diyebildiğim ve aile çok zarar verdiyse kötü örnek olduysa bu malesef çocukta kalıyor beyninin bir köşesinde sen unuttuysan o unutmuyor en azından şimdi bunu yapabiliriz diyip nasıl başarırım geçmişe takılmadan ileriyi güzel bir şekilde onarır ve örnek olurumu hep tek hedefe koymalı ve başarmalıyız aile değerlerine önemi ve çocuğumda aile olacak nasıl güzel şeyler başarırım gösteririm buna çaba göstermeliyiz yoksa internet olsun toplum zaten kötü enerji ve yanlış bilgi yi beynine yer ediyor ama çocukta aile diyince önemini göstersek güzel örneklerle ne mutlu belki de sevgi saygı güven vs.hepsi birbirinden değerli eylemler bunu çok verirsek hepsini yeneceğimize inanıyorum eyleme dükülmeyen dilde kalan söz boş anlamsızdır eylem yok ama eylem varsa umutta var Mustafa İslam oğlunun sözü geldi umutsuzluk iblisleşmektir birde umut sönmeyen ışıktır umutsuzluğu seçen karanlığa gömülen ölümdür manevi ölümdür