Ne Desem? İnsan Garip Bir Varlık…

Anlamayan – anlaşılamayan, üzüyor mu-üzülüyor mu? henüz çözülmemiş bir muamma…

Her hatamızın, her yanlışımızın karşısında bir mazeret bulduğumuz ve acayip savunma mekanizmalarımızın geliştiği bir varlık…

Anne isek, baba isek çocuğumuzun sorumsuzluğunu, evlatsak anne – babamızın haksızlığını, eş isek eşimizin hukuksuzluğunu, arkadaş isek vefasızlığı, sorumsuzluğu anlatır dururuz etrafımızdaki insanlara…

Şimdilerde moda olan ve “şu süreç” diye başladığımız “pandemi” denilen sınavda da kaldık sınıfta.

Kendimizden başkasını görmediğimiz, sormadığımız, ilgilenmediğimiz, tek kişilik bir dünya yarattığımız bir süreç…

Sabahleyin bir mesaj okudum durumda, şöyle yazıyordu: “arkadaşlar telefonum bozulduğu için tüm rehberim silindi, numaralarınızı göndermeyin, hiç birinizle görüşmek istemiyorum, Allah belanızı versin”.
Nasıl bir öfke, nasıl bir kin, nasıl bir depresyon?!…

Bu duruma gelinceye kadar, hangi hata çemberinden geçtiğini, hangi yanlışında ısrar ettiğini, hangi sorumsuzluğunu basit sayıp görmezlikten geldiğini düşünmeden…

Kardeşlik, insanlık, fedakarlık, sorumluluk, affetme, paylaşma, anlamaya çalışma, bağrına basma, sorununu çözme… gibi bir dolu güzel meziyetlerin üzerinden atlayarak nasıl gele bildik. Nasıl düştük bu umutsuzluk – ümitsizlik, depresyon bataklığına…

Kim ve neler sebep oldu demeden…. Biz nerde hata yaptık ve hangi hatalarımda hala ısrarlıyız… hiç hesaba bile tutmadık-tutamadık..

Adına ne koyacağız bilmiyorum.
Zihin bozukluğu mu desek
Ahlak bozukluğu mu desek
İnanç bozukluğu mu desek…
Kişi Allah’ını kaybedince, hepsi de bozuluyor…

İnsanlar fazlaca öfkelendiklerinde birbirlerinin arkalarından Allahsııızzz…. diye bağırırlar. Çok acı – acıtıcı – üzücü bir sesleniş.. Çok korkunç – korkutucu-ürkütücü bir sesleniş.. Ama doğru… maalesef, sonuna – dibine kadar doğru..

Allah’ını kaybeden, her şeyini bozuyor dedik ya.. O’nu bulan neyi kaybeder, O’nu kaybeden neyi bulur. Bulsa da başına bela bulur…
Kimse Allah’ını kaybettiğinin farkında değil..
Namazlı Allah’sızlar…
Dindar Allah’sızlar…
Fakirliği üst seviyede yaşayan Allah’sızlar..
Zenginliğinde tavan yapmış Allah’sızlar…
Tesettürlü Allah’sızlar..
Takkeli Allah’sızlar…
Dinli Allah’sızlar…
Dinsiz Allah’sızlar..
Korkuyorum ve bunların içinden birine uğradım mı acaba diye tüylerim diken diken oluyor.

Şimdilerde, ilimde kökleşmiş-derinleşmiş Allah’sızlar türedi.
Allah’ım Allah’ımm Allah’ımmm
Allah sonumuzu hayreyleye diyeceğiz de önümüz de hayır değil, sonumuz da hayır değil.

Biz; çok konuşan az işleyen bir toplum olduk.

Ne söylediğimizden çok nasıl göründüğümüz önemlidir.

Vermek, sevmek, paylaşmak, dinlemek, yardım etmek, zaman ayırmak bizim az bildiğimiz; belki de hiç yapmadığımız meziyetler oldu.

Kırarak, dökerek, zarar vererek, umursamayarak, önemsemeyerek, hak-hukuk gasbederek, hasarda zararda zirve yaptık.

Paramızla, çalarak çırparak, gasbederek, paylaşmayarak yaptığımız hatayı seccademizle gidermeğe çalıştık.

Bazen sadece durmak, bazen koşmak gerekiyor.
Ya hep durduk, ya da hep koştuk…
Bir türlü ayar tutturamadık.

Sürekli yatayda kalırsak, bir hastalık gelir, bir durum bir olumsuzluk, bir can yakıcı olay gelir; bizi dikeye alır.

Artık dün geçti, iyi kararlar tecrübe sayesinde alınır,
tecrübe ise kötü kararlar neticesinde kazanılır.

Başarmak için adım atmak, çaba göstermek gerekir. Başarısızlık diye bir şey yoktur.. Sonuç vardır. Eğer istediğiniz sonuçları elde edemiyorsanız tecrübe olur.

Hayatın parlak ve gamlı dönemleri mevsimlere benzer. Hiçbir mevsim sonuna kadar sürmez. Hayat bir döngüdür. Biz hayatta ki rolümüze bakmalıyız.

Ne istediğimizi bilmeliyiz.

Hayat rastgele kurduğumuz, bilinçsizce inşa ettiğimiz, umursamazca harcadığımız bir değer olmamalı.

Mutluluk aramakla bulunacak şey değildir. Emek harcayıp, onu biz inşa etmeliyiz.

Bir yol denediniz olmadı. Oturup ağlamaya gerek yok. Başka bir yol denediğinizde o yolun daha güzel olduğunu göreceksiniz.

İnsanın kendisini değiştirmesi, başka insanları değiştirmesinden daha kolaydır.

Hep konuşmak
Hep susmak
Hep oturmak
Hep koşmak
Hep vermek
Hep almak…
Bunların hepsi zarardır.

Vasata çalışmak, vasatı aramak, vasatı bulmak, vasatı yaşamak… Vermenin de, almanın da, sevmenin de, kızmanın da, öfkelenmenin de ortasını bulmak.

Artık dün geçti dedik ya, yarın da gelecek mi bilmiyoruz. Bugünü en iyi değerlendire bilmek için ne yapmalıyız bulmak gerek…

Allahsız yaşamaktan, Allahsız davranmaktan hicret etmek gerek…
Allah’lı yaşamaya..

En iyi metod, en iyi terbiye, en iyi ve tek çizgi Rahman’ın çizgisidir. Rasulullah’ın örnekliğidir.

Asr suresini sizlere şifa olarak sunuyorum.
Bismillahirrahmanirrahim
Asr’a yemin olsun ki
İnsan mutlaka ziyandadır.
Ancak iman edenler, salih amel işleyenler, birbirlerine hakkı tavsiye eden ve sabrı tavsiye edenler müstesna…. Sadakallahulazim

Vesselam,
İclalgül Gölgeli
İclalgül gölgeli