Deprem İlâhî bir ikâzdır.

Kur’ân’daki kıssaların ikazları gibi. Kıssaların ana teması “İnsanlığın gündelik arzuların esiri olarak nihâi sonu unutmasıdır” Öyle ki bu unutuş ve dünyaya dalmak insanları zalimleştirir, insânilikten uzaklaştırır. Ölümün nereden geleceğini ve ani olacağını da unutturur. Herhangi bir yerden/Felaket-Kaza vs./ gelen her ölüm geride kalanlara hatırlatır herkesin aynı tecrübeyi bir gün yaşayacağını… Bu unutup dalanlar için bir helâk, hatırlayanlar için bir ikâz/ders ve rahmettir. Yoksa olguyu “oh olsun!” ya da “tokat!” olarak algılamak ikâzı/işareti/ayeti görememektir… Yani başkasının sınavıyla uğraşmak ve kendi sınavını unutmak demektir…

Olgu, muhatabına göre işlev görür. Muhatabın durduğu yere göre varolan şey/doğa olayı/tecrübe vs. rahmet te olabilir, helâk ta olabilir. Şayet siz zalimseniz karşılaştığınız sonuç sizin helakınız olur şayet salih bir kulsanız bu sizin şehadetiniz olur. Çünkü Allah’ın yasaları ayrım yapmadan işler. O yasalara direnmek yerine o yasalarla uyumlu hareket etmek gerekir…Örneğin sağlam binalar yapmak gerekir. Ölümün her an gelebileceğini unutmadan hazırlıklı yaşamak gerekir. Ölümü ve Hesabı unutmadan sorumluluklarımızı yapmak gerekir. Yani şirk konusunda hassas olmak, adaletli olmak, salih kul olmak, ibadete devam etmek, paylaşmak, sade yaşamak…
(Bülent Şahin Erdeğer)