GÜNEŞ ÖPTÜ GÖZLERİMDEN

Bir gün öyle korktum, öyle korktum ki yüreğimin bir yanı çatladı.

Korkuyla yüzleştiğim geceyi hatırlıyorum. Zifirî karanlık bir geceyi ve onu takip eden diğer geceleri. Gündüzler olmadı mı hiç? Olmuştur elbet… Ama siz önünüzü görmüyorsanız o zaman hep gecedir. Beyniniz de bunu böyle kaydeder. Mesela mutsuz olduğunuz anlar hep karanlık, basık ve oksijeni az ortamlar olarak kaydedilir. Ya da en azından bu bende böyledir.

O sıkıntılı günlerimi resmedecek olursam bir tünelde yürüyorum. Bazen koşuyorum, bazen oturuyorum ama o tünelden hiç çıkmadığımı biliyorum. Küçücük, tuvalet camı gibi bir cam var. Işık ve oksijen camın büyüklüğü kadar giriyor içeriye. Yani ölmeyecek kadar, idare edecek kadar yaşıyorum hayatı. Zaman ne kadar göreceli bir kavram. Sayıyorum, sayıyorum; çentikler atıyorum aklıma ama sadece biraz ilerlemiş oluyor. Sanki beni zamana işçi tutmuşlar, ilmeği boynumda, sen çek ki zamanı işlesin diyorlar. Yürüyorum, halim kalmayıncaya kadar. Durursan, zaman geçmez diyorlar; ama zamanın geçmesine çok ihtiyacım var. Burada durursam yıkılır her şey, yürüyorum.

Bir gün çile tünelimden dışarı çıkardılar beni; kısa bir an, önce gözlerim kamaştı, Rabbimin yarattığı en güzel şey güneşle karşılaştım. Onun sıcaklığı çok uzaklardan tenime dokundukça etrafımı kuşatan bir rahmeti farkettim. Güneş öptü yanaklarımdan, gözlerimden. Kendimi sadece bırakmak istedim o ana.

Rabbimin ayetleri nasıl vahyolunur insana. Benim ki güneş ışınlarının ucunda geldi: “Karanlığın dibini bulup sakinleşen gece şahit olsun. Rabbin seni terk etmedi” sardı ruhumun her yanını, kalbimin ince damarlarını.

Bazen tek taptığınız şey put değildir: para ya da statü… En hassas yerinizden vurulursunuz. Acılarınız dikilir karşınıza. Ruhunuz Filistin askısında can çekişir. Ama sözü var Rabbimin, karanlık dibini bulacak ve yenik düşecek güneşe.

O gün… Güneşin beni öptüğü gün. Dedim ki; acılarım azad edin kölenizi. İnsanın prangalarının anahtarı elindedir çoğu zaman. Tatlısıyla, tuzlusuyla akıyor zaman. Günler geceye, geceler gündüzlere bağlanır, farketmesek de. Şimdi hayatıma yön veren cümle:“Geçecek, sadece zamana ihtiyacım var”.