İnsan doğar, büyür ve ölür. Her nefis mutlaka ölümü tadacaktır. İnsan bu kaçınılmaz sonla mutlaka yüzleşecektir. Ölümsüzlük sadece Allah(cc) içindir. İnsan Allah(cc)’tan gelmiştir ve yine O(cc)’a dönecektir. Bizi yaratan, bize güzel nimetler halkeden, bizim nefes alıp vermemizi sağlayan, bizi yeryüzüne halife olarak gönderen, bize akıl verip düşünmemizi sağlayan, bizleri iradeli canlılar kılarak ayırt edicilik vasfı yükleyen, içimize vicdan merhamet ve fıtrat gibi güçlü olguları yükleyen ve bütün bunlar yetmezmiş gibi bize vahyi, dini, kitabı ve peygamberi gönderen de O(cc)’dur. O yüzdende O(c)’a dönüşümüz muhteşem olmalıdır. O(cc)’na giderken elimiz boş gitmemeli ve manevi heybemizi yüklü götürmeliyiz ki huzuruna vardığımızda “Rabbim ben geldim!”, “Kulun falan geldi!” diyerek alın aklığı ile karşısına çıkabilelim.
Peki bu mümkün mü?
İnsan alıp verdiği son nefesine kadar eğriye değil doğruya, kötüye değil iyiye, çirkine değil güzele, batıla değil hakka, harama değil helale, zulme değil de adalete, gayri meşruya değil meşru olana, vahşi olana değil vahyi olana, bedeviliğe değil medeniliğe, akıl dışılığa değil akli olana, gösterişe değil de samimiyete, kin ve nefrete değil de sevgiye muhabbete, savaşa değil de barışa, bencilliğe değil de benlik duygusunu yenmeye kendini adadığı müddetçe Rabbimizin huzuruna mahcubiyetle değil de alın aklığı çıkması elbette ki mümkündür.
Rabbinin huzuruna alın aklığı çıkmayı yeğleyen bir insandan bir başkasına kötülük/zulüm sadır olması mümkün müdür hiç?
O kimse insana, hayvana, çoluk çocuğa, kadına, eşe, aileye, akrabaya eziyet edebilir mi?
Çevreye zarar verip, doğayı korumayı ihmal edebilir mi?
Komşuluk haklarını ihlal edebilir mi?
Bizi aldatanlardan olabilir mi?
Kendi kendine yettiğini zannedip şimarıp, kibir abidesi kesilebilir mi?
Yetimin öksüzün malına konabilir mi?
Emanete hıyanetlik edebilir mi?
Haksız kazanç edinmeyi kendine prensip haline getirebilir mi?
Yolda insanların ayağına dolaşan bir taşı/engeli kaldırmak konusunda duyarsız davranabilir mi?
Yanında çalıştırdığı işcinin alın terine göz dikebilir mi?
“Aman boş ver! Bir daha mı gelecez dünyaya!” diyerek ‘Vur patlasın çay oynasın!” babında etrafında olup bitene duyarsız/umarsız kalabilir mi?
“İnsanların en hayırlısı tüm insanlığa hizmet edendir!” buyuran Resul (sav)’in uyarısını kulak ardı edebilir mi?
Düşünsenize Allah(cc) bize akıl, irade, iz’an vermiş ama biz okumuyoruz, araştırmıyoruz, sorgulamıyoruz ve böylece idrak yollarımızı kapatıyoruz.
Sokrates; “Sorgulanmayan hayat yaşamaya değmez!” derken, Friedrich Nietzsche ise “Derisini değiştirmeyen yılan ölmeye mahkumdur. Bu durum fikirlerini değiştirmeyen insanlar için de geçerlidir!” der. “İki günü birbirine eşit olan ziyandadır!” buyuran Resul(sav)’ un ümmeti olarak bize ne oluyor da bugunümüzü dünümüzden, yarınımızı da bugünümüzden daha iyi kılacak aktivasyonların altına imza atamıyoruz.
Peki gerçekten de sorgulanmayan hayat yaşamaya değer mi sizce?
Allah(cc) kalp vermiş, ruh vermiş, gönül vermiş, merhametli olmayı gözetin, müteziliği elden bırakmayın, takvalı olun, adaletten şaşmayın demiş ama bizler “Merhametten maraz doğar!” anlayışı ile hareket ederek zulmetmeyi temel prensip haline getirmişiz.
Bu mudur yaşamak? Yaşamaktan kasıt hayata anlam ve amaç katmaktır. Kendi özümüze dönemiyorsak, kendi kişiliğimizi geliştiremiyorsak, manaya değil maddeye, öze değil kabuğa, ruha değil bedene, niteliğe değil niceliğe, cevhere değil de cürufa yöneliyorsak kemalimiz değil zevalimiz kaçınılmazdır. Kem aletle kemalat olmayacağını bilmeliyiz. Böyle yaşamanın da yaşamak olmadığını bilmeliyiz. Yaşamak anlam katmak, huzur vermek, değer üretmek ve faydalı olmaktır her zaman.
Yardımlaşmaktır, el uzatmaktır, yük almaktır yaşamak.
Hz. Ali(Ra) der ki; “İnsanlara faydası olmayanı; ölülerden say gitsin!”
Yaşayan ölülerden olmamak, öldüğümüzde de Rabbimizin huzuruna manevi heybesi dolu dolu giden kullardan olmak duası ile!
Hüseyin Emre Aktaş
* Kaynak belirtmek suretiyle alıntı yapılabilir.
* Yazarın düşüncesi, sitenin genel düşüncesinden farklı olabilir (Düşünce farklılığı zenginliğimizdir).
* Yazının tüm sorumluluğu yazarın şahsına aittir.
