Öfkeliydim çok öfkeli…
Sinirim tavan yapmıştı.
Öfkem ve hüznüm birbirine karışmıştı.
Birden ayna da bir yansıma gördüm.
Memnuniyetsiz, hüznüne öfke karışmış,
suratı iki karış asık biri bakıyordu.
Kendime bir daha baktım, aynada ki yansımaya, irkildim.
Yabancı gözler ile baktım tekrar aynada ki yansımama.
Bana benzeyen ama kendime bile yabancı olan bana.
Gerçekten ben miydim bu?
Bir daha baktım, evet memnuniyetsiz, hüzünlü, öfkeli,
tüm duyguları birbirine karışmış biri bakıyordu ve bu bendim.
Bana benzeyen ama ben gibi hissettirmeyen ben.
Gözlerimi kaçırdım kendimden, rahatsız etmişti bu yabancı beni.
Tekrar gözlerimi yavaşça kaldırdım ürkek, memnuniyetsiz bakıyordu bu sefer.
Birden gülümsedim,
o da gülümsedi,
yüzü aydınlandı,
göz kırptım, göz kırptı,
istemsizce kıkırdadım,
sesi gelmedi ama onunda kıkırdadığı belliydi.
Baktım, baktı.
Bu kişi yabancı değildi, bendim.
Hayat dediğimiz de böyle değil mi?
Ne verirseniz, size geri yansıyan o olur.
Mutluluk ile bakarsanız, mutluluk ile bakan,
Öfke, acı, hüzün ile bakarsanız aynı ile yansıyan…
Hep öfke, mutsuzluk ile baktığınız aynanın size gülümseyerek döneceğini sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Her yeni yıl başlangıcında, hayal kurar, umut ederiz. İsteklerimizin yeni yıl ile bize geleceğine inanır, heves ile bekleriz. Oysaki isteklerimizi getirecek olan ne yeni bir yıldır, ne yeni bir yaş. İstekleriniz, umutlarınız; eylemleriniz ile desteklenirse gerçekleşir. Hayat aynada ki yansımanız gibidir: ne verirseniz size onu yansıtır.
Gelin yeni bir yıl ile birlikte, güzel yansımalar alacağımız, güzel işler yapalım. Güzel hayaller kuralım, güzel insanlar biriktirelim etrafımızda, fazla yüklerimizden kurtulalım. Acılarımızı sevelim. Sevelim ki, acılarımız hocalarımız olsun. Gülümseyelim hayata, gülümseyelim ki, O da, bize gülümsesin.
Yeşim Mızrak Gemici
* Kaynak belirtmek suretiyle alıntı yapılabilir.
* Yazarın düşüncesi, sitenin genel düşüncesinden farklı olabilir (Düşünce farklılığı zenginliğimizdir).
* Yazının tüm sorumluluğu yazarın şahsına aittir.
