Sizin mahallenizde de çeteniz var mıydı ? Bizim vardı, adı da ımm, filikalı sapancılar çetesi, bum, bum, bumm. İnşaatlardan yeşil boruları keser kağıttan üçken mermi yapar, gelen geçene atardık. Kimse bulamazsan kendi arkadaşlarına. Hele sapanla of off of. Az kafa yarmadık, kafamda iki tane izi hala duruyor.
Çetemizin yaptığı işler arasında bostandan sivri salçalık domates aşırıp ekmekle güneşin batışını seyretmek, karşı mahallenin çetesiyle taşlı sopalı kavga etmek, kolda bacakta iyileşmeyen yaralarla dolaşmak, komşunun kümesten tavuk çalıp kesememek, pişirememek ve sonra gizlice tekrar kümese geri koymak, falan filan.
Çete dışı faaliyetler de ise bireysel olarak komşu kızı bir kerecik yolda yakalabilirsem adını söyleyip kaçmak. Vay be ne günlerdi! Saçlarını hiç açık görmemiştim, hep örgülü dolaşırdı taa beline kadar. Kaşları yay gibiydi, gözleri bildiğin kaf dağının arkasında zümrüdü anka kuşu, hoop bi dakka ya bunu anlatmıcaktım..
Gel zaman git zaman bizim top oynadığımız mahallenin ve yukarı mahallenin tam ortasındaki arsaya okul yapılacağını duyduk. Küçücük dünyamız başımıza yıkıldı. Vay arkadaş, biz artık nerede oynacağız ki! Nerde yapacağız mahalle maçlarını! Sanki başka yer yokmuş gibi!
Bi gurur bizde bi gurur sorma.
Aşağı mahallenin çeteyle yüksek konseyi topladık.
Geçici barış anlaşması yaptık. Okul yıkılana kadar beraber hareket edecektik.
Derken temeli kazdılar. Biz doldurduk.
Ama onların kepçeyle kazdığını biz kaşıkla doldurunca başaramadık. Temelden sonra demirleri döşediler, telleri kopardık, biz kopardık onlar yeniden yaptılar. On gün on onbeş gün derken ilk kat yapıldı bile.
İkinci kata başladılardı ki o dönem tornistan vinçler olurdu hani makaralı. torba çimentoları ayaklarına yığarlar devrilimesin diye, aşağıdan tuğla, çimentoyu yüklerler yine aşağıdaki makinist ağzında cigara dilinde yanık türkü çekerdi yukarı.
Dur ya bunu da anlatmıcaktım. İşçilerin kaldığı barakanın soba borusuna dışarıdan gece kızkaçıran mı atmadık, torpil mi atmadık, kürekle mi kovalanmadık yok adamlar gitmedi. Tuğlaları da kırdık ama yok, bu iş böyle olmıcak. Bi gün dedik yahu bunların asıl eli ayağı beşe on kalaslar. Bunları çalıp yakalım, bunlar olmadan hiç bişecik yapamazlar, beton atamazlar, duvar yükseltemezler. Toplaştık bi gün çocuk aklı çaldık işte beşe onları. Ben diyim on on beş sen de yirmi otuz tane. Ama enselendik !
Köşeyi döner dönmez, daha malzemeyi ateşe vermeden muhtar, işçiler, konu komşu çöktü üstümüze can damarımızdan yakaladı ekmek çarpsın. Meğer iki kulak ense de birşeliyor mu ya la !
çek allah çek çek allah çek
niye yaptınuz ulan bunu diye soruyorlar ama dinlemeden çekiyorlar, bi fırsat vermediler konuşmaya. Ama hepimizin aklında tek bir soru; bu adamlar bu beşe onları bizim aşırdığımızı nerden öğrendiler.
Dedim ya çocuk aklı işte, her birimiz kalasları iki elimizle yüklendik ama öteki ucu yerdeydi. Karda bata çıka götürürken arkamızda muhteşem izler bırakmışız !
Lafı şuraya getirecem, demem o ki biz yediğimiz dayağın sebebini öğrendik ama İslam Ümmeti 1400 yıldır yediği dayağın sebebini hiç öğrenemedi, ya da öğrenmek istemiyor !
Belli ki hiç kimse mahalledeki top sahasından vazgeçmiyor ama arkada korkunç izler bıraka bıraka da gün be gün vahdeti katledip fırkalaşarak paramparça olmaya devam ediyor.
Yetmedi mi bunca yıldır yediğimiz hem birbirimizden hem batıdan, hem müşriklerden hem kafirlerden yediğimiz dayaklar !
İslam ümmeti yediği dayağın sebebini bir türlü anlamak istemiyor. Oysa geride bıraktığı izi bi takip etse, aslında anlayacak kendi eliyle işlediği cürmün bedelini ödediğini.
Yine demem o ki
Allah’ın yeryüzünde daima sadık kaldığı gündemi bir kenara bırakıp ne kadar dandik ve sanal gündem varsa onlarla uğraşmaktan vakit gelmiyor Allah’ın yanında yer almaya.
Sonra dövün dur; Allah niye bizim feryadımızı duymuyor, bizimle değil diye !
Varsa yoksa fırkalaşmak, teolojik geyik, goy goy.
varsa yoksa sanal mezheplere ayrılmak.
Yok kardeşim yok, biz bu kafayla bi cacık yapamayız. Geçmişte bıraktığımız izlerden hiç ama hiç ders almadıkça aç avucunu yalvar dur “Allah’ım bizim mahallenin top sahasına kafirler bomba yağdırmasınlar! Lütfen Allah’ım. Ha bi de Allah’ım bana kara şimşek ver, dıt dırı dır dır dırı dırr, maykıl naytt, kit…
Yusuf KAHRAMAN
* Kaynak belirtmek suretiyle alıntı yapılabilir.
* Yazarın düşüncesi, sitenin genel düşüncesinden farklı olabilir (Düşünce farklılığı zenginliğimizdir).
* Yazının tüm sorumluluğu yazarın şahsına aittir.
