DENEMELERYAZILAR

İslam Aleminin En Büyük Buhranı

  “Müslümanların, içindeki kavgaları ve fitneleri bitirip yeniden medeniyet üretmeye başlaması, şimdi başlasa en az 200 yıl sürer” demişti sevdiğim bir hocam..

 Kavgalarımız öylesine derinleşti ki.                                                                               Farkında değiliz ancak bu derin yaraları açarak sadece kendimize zarar veriyoruz.

 İslam toprakları medeniyet üretmeyi uzun yıllar önce bıraktı.                                     Bunun yerine kendi içinde birbiriyle sürtüşmeye, tartışmaya ve kutuplaşmaya başladı.     Bu kutuplaşmalar beraberinde şiddetli düşmanlıkları körükledi.                                 Küçük bir kıvılcımın tüm ormanı kül etmesi gibi ufacık bir görüş ayrılığı önce benliğimizi,     zihnimizi sonra çevremizi sardı ve kuşattı.                                                                     Bu fikri ayrılıklar öylesine büyüdü öylesine hiddetlendi ki, kül olan orman gibi etrafına   hayat veren bir medeniyet yok oldu, çarkları işlemez hale geldi.                                 Koskoca fikir medeniyeti olan bu din, malesef fikir üretemeyen ve fikir üretemediği için de   dünyada tek kelime söz sahibi bile olamayan ufacık bir eve dönüştü.                               Bu evin müntesipleri hiçbir zaman fikir üretmeleri gerektiğinin farkına varamadı çünkü   onların yapılacak daha önemli işleri vardı.                                                                     Çünkü söylediği sözden ötürü tekfir edilmesi gereken birçok insan vardı ve her tekfir ona   cenneti kazandıracaktı (!)                                                                                             Bir zamanların devasa fikir, ahlak, kültür, inanç medeniyeti 21.yüzyılda bu hale geldi,   getirildi..

 

 Toplumların müfekkirleri, zaman içinde farklı ikinci bir düşünceye tahammül edemez   seviyede kızmaya başladı.                                                                                           Bu kızgınlık onlara tabi olan kitlelere de sıçradı.                                                     Milyarlık müslümanlar cemaati ayrı diye farklı olduğunu sandı, fırkası ayrı diye diğerinin   düşman olduğunu sandı, duyduğu yorum farklı diye karşısındakinin kafir olduğunu sandı.   Bu milyarlık kitle gözlerini kapattı, sandı da sandı.                                                   Kulaklarının duyduğu sözleri ilk defa söylenmiş sandı.                                   Kutsallaştırdığı müfekkirler birbirini yine düşünce farklılığından tekfir etti, hepsini aynı   yolun yolcusu sandı.                                                                                                     Biri çıktı, düşünenler kafir olur dedi.                                                                             Biri çıktı, düşünmeyenler kafir olur dedi.                                                                       Biri çıktı, kafire kafir demeyen kafir olur dedi.                                                           Birileri hep çıktı ve bir şeyler söyledi.                                                                         Kendi liderlerinin söylediği her sözü, doğru veya yanlış olduğuna bakmadan alkışlayanlar   çıktı.                                                                                                             Muhalifinin söylediği her sözü de doğru yada yanlış demeden eleştirenler, eleştirinin ucunu   kaçıranlar, kardeşlikte değil düşmanlıkta yarışanlar..

  

 Bu tartışmalar böyle uzadı durdu.                                                                                     İslam coğrafyasının yüzyıllar süren çırpınışına hiçbir tedavi cevap vermedi çünkü teşhis   yanlış konmuştu.                                                                                                   Çünkü ıslah hareketleri bile bir zümrenin egemen ve diğerlerinin “öteki” olduğu bir düzen   ve sistem içerisinde büyüdü.                                                                                       Ben kurtarıcıyım diye ön plana çıkanlar kendi yorum ve düşüncelerini din diye dayattı,   bataklığa başkalarını da çektiler.                                                                                   Niceleri dinden uzaklaştı, niceleri dinden kaçtı, nicelerine din bile ulaşmadı.                 Halbuki din, insanın yegane sığınağıydı.                                                                   Kutsal dediğimiz olgu adı söylenmeye utanılacak kadar değersiz bir şey haline getirildi.     Fikir üretilemedi.                                                                                                   Sanat üretilemedi.                                                                                                   Bilim üretilemedi.                                                                                                   Kendi kardeşimizden kendi düşmanımızı yaratıp kendi kendimize oyalandık durduk   yüzyıllar boyunca.                                                                                                         İşte İslam medeniyetinin içinde bulunduğu en büyük buhran buydu.                                 Kederinden kalpler karardı, derdinden gözler uykusuz kaldı..                                             Ancak bu derde derman bulunamadı.                                                                 Bulunması dualarımla..

 

Müslüm Zunluoğlu

Tepkinizi İfade Edin
Like
Love
Haha
Wow
Sad
Angry

* Kaynak belirtmek suretiyle alıntı yapılabilir.
* Yazarın düşüncesi, sitenin genel düşüncesinden farklı olabilir (Düşünce farklılığı zenginliğimizdir).
* Yazının tüm sorumluluğu yazarın şahsına aittir.

0 0 Oy
Gönderiyi Puanla
Abone ol
Bildir
guest
0 Yorum
Satır İçi Geri Bildirimler
Tüm yorumları gör

İlgili Makaleler

Başa dön tuşu
0
Düşüncelerinizi bildirmek ister misiniz, lütfen yorum yapınx